Η ακρόπολη των Μυκηνών είναι χτισμένη πάνω σε οχυρή θέση πάνω σε λόφο ύψους 278 μέτρων στο βορειοανατολικό άκρο της αργολικής πεδιάδας. Βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά Προφήτης Ηλίας και Σάρα δίπλα στο Φαράγγι του Χάβου που την κάνει απρόσιτη στην Ανατολική και βόρεια πλευρά. O λόφος περιβάλλεται από ισχυρά τείχη σε μήκος 900 μέτρων κατασκευασμένα σύμφωνα με το κυκλώπειο σύστημα , δηλαδή από ισχυρούς ορθογώνιους ή πολυγωνικούς ογκόλιθους στις δύο όψεις και περιλαμβάνει έκταση 30 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων. Η θέση οχυρώθηκε πρώτη φορά το 1350 π.Χ η οχύρωση επεκτάθηκε περί τα 1.250 π.Χ, για να πάρει τη σημερινή μορφή λίγο πριν το 1200 π.Χ. Η κύρια είσοδος της Ακρόπολης στα ανατολικά είναι η γνωστή πύλη των λεόντων. Η πύλη είχε άνοιγμα 3 περίπου μέτρα και εντυπωσιακό μονολιθικό ανώφλι βάρους 20 τόνων . Πάνω από αυτό βρισκόταν το ανάγλυφο δύο λεόντων που πατούσε βωμούς εκατέρωθεν ενός κίονα. Σύμφωνα με ερμηνείες οι λέοντες εμφανίζονται ως προστάτες του ανακτόρου του Μυκηναίου ηγεμόνα , σύμβολα της εξουσίας του. Η πύλη θα έκλεινε με ξύλινη δίφυλλη πόρτα που θα έφερε πιθανόν χάλκινη επένδυση. Μετά το διώροφο κτίσμα γνωστό ως σιταποθήκη δεξιά της εισόδου, ξεχωρίζει ο ταφικός κύκλος Α’ των Μυκηνών. Πρόκειται για Νεκροταφείο λακκοειδών τάφων που χρονολογούνται το 1600 έως το 1500 π.Χ. Πρόκειται για τάφους ηγεμόνων των Μυκηνών που ανέσκαψε το 1876 ο Ερρίκος Σλήμαν αποκαλύπτοντας πολύτιμα σκεύη, όπλα και κοσμήματα. Οι Μυκηναίοι θέλοντας να τιμήσουν τους προγόνους τους διατήρησαν το χώρο του νεκροταφείου , τον περιέβαλλαν με θωράκιο από οριζόντιες πλάκες και φρόντισαν να τον εντάξουν μέσα στην Ακρόπολη τους. Πρόκειται για το μοναδικό νεκροταφείο που βρίσκεται εντός των τειχών
. 
Αφήνοντας τη νότια πλευρά που περιλαμβάνει πολλά οικήματα μεταξύ των οποίων αποθηκευτικούς χώρους, κατοικίες αξιωματούχων και θρησκευτικά κτίρια, αρχίζει η άνοδος προς το ανάκτορο των Μυκηνών. Στη βορειοδυτική πλευρά της Ακρόπολης διακρίνονται κτίρια που χρησίμευαν κυρίως ως αποθήκες. Η διαδρομή καταλήγει στη βόρεια πλευρά της Ακρόπολης, η κύρια είσοδος του ανακτόρου βρισκόταν βόρεια. Ο δρόμος οδηγούσε μέσα από τετράγωνο πρόπυλο με δύο κίονες στον άξονα του και μέσα από διαδρόμους στην κεντρική αυλή του ανακτόρου. Στο ανατολικό άκρο της βρίσκεται το Μέγαρο, η έδρα του ηγεμόνα. Αποτελείται από την αίθουσα δηλαδή στοά ανοιχτή προς την αυλή με δύο ξύλινους κίονες σε λίθινη βάση, η οποία οδηγούσε μέσα από μονόφυλλη θύρα στον πρόδρομο. Αριστερά η είσοδος οδηγούσε μέσα από ξύλινη κλίμακα στα διαμερίσματα του ανακτόρου που βρίσκονταν ψηλότερα. Ο πρόδρομος είχε δάπεδο από γυψόλιθους κοσμημένο με ασβεστοκονίαμα σε σχήμα τετραγώνων. Οι τοίχοι του ήταν ζωγραφισμένοι και στον πίσω τοίχο ανοιγόταν πλατεία είσοδος προς τον δόμο , το κύριο δωμάτιο του Μεγάρου. Στο κέντρο βρισκόταν η κυκλική πήλινη εστία με διάμετρο 3,4 μέτρα και ζωγραφιστή διακόσμηση. Γύρω από την εστία τέσσερις ξύλινοι κίονες σε λίθινες βάσεις στήριζαν την οροφή και το οπαίο ,στεγασμένο άνοιγμα στην οροφή ,ώστε να διοχετεύεται ο καπνός. Ο θρόνος του Άνακτα θα βρισκόταν στη νότια πλευρά του δόμου. Οι τοίχοι κοσμούνταν από τοιχογραφίες με σκηνές από άρματα και πολεμιστές , σκηνές πολιορκίας που παρακολουθούν γυναικείες μορφές μέσα από κτίρια, ίσως αναμνήσεις πολεμικών κατορθωμάτων των Μυκηναίων ηγεμόνων.
Ανατολικά το ανακτορικό συγκρότημα συμπλήρωναν τα ανακτορικά εργαστήρια, όπου οι τεχνίτες του ανακτόρου κατασκεύαζαν κοσμήματα, μικροαντικείμενα και όπλα από πολύτιμα υλικά για τους ηγεμόνες των Μυκηνών. Δίπλα στα εργαστήρια βρίσκεται η εντυπωσιακή οικία των κιόνων, κατοικία πιθανόν αξιωματούχου . Διέθετε περίστυλη αυλή και μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους στα κατώγια. Η δεύτερη είσοδος του ανακτόρου βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της αυλής δίπλα στην αίθουσα που χρησίμευε ως Ξενώνας και έχει τη μορφή μνημειακού στεγασμένου κλιμακοστασίου σε δύο επίπεδα. Από αυτό ξεκινούσε πομπική οδός προς τη νότια πλευρά της Ακρόπολης και συγκεκριμένα προς το Θρησκευτικό κέντρο των Μυκηνών.
Το Θρησκευτικό κέντρο αποτελούνταν από μία σειρά ιερά χτισμένα γύρω από αυλές με βωμούς . Ένα κτίριο με ιδιαίτερη σημασία είναι ο ναός που αποτελούνταν από προθάλαμο και δωμάτιο με χτιστά θρανία . Επάνω σε αυτά βρέθηκε πήλινο ειδώλιο αποτροπαϊκού χαρακτήρα και μικρός βωμός ενώ σε υπερυψωμένο δωμάτιο στο πίσω τμήμα αποκαλύφθηκε σημαντικός αριθμός τροχήλατων ειδωλίων μεγάλου μεγέθους και ομοιώματα φιδιών . Η λατρεία στο ιερό αυτό είχε πιθανόν αποτροπαϊκό και χθόνιο χαρακτήρα. Σε άλλο ιερό βρέθηκε το δωμάτιο της τοιχογραφίας ,με τοιχογραφία με ιέρειες που κρατούσαν στάχυα και ειδώλια πάνω από χτιστό βωμό .
Το βορειοανατολικό άκρο της Ακρόπολης ήταν το τελευταίο που χτίστηκε στα τέλη του δέκατου τρίτου αιώνα. Μία από τις αιτίες ήταν η ανάγκη πρόσβασης σε αποθέματα νερού μέσα από την Ακρόπολη. Από το εσωτερικό του τείχους ανοιγόταν πύλη προς υπόγεια δίοδο με σκαλοπάτια που κατέληγε σε υπόγεια δεξαμενή όπου υπόγειο υδραγωγείο μετέφερε νερό από την Περσία Κρήνη στους Πρόποδες του Προφήτη Ηλία. Η πρόσβαση σε νερό ήταν αναγκαία σε περίπτωση πολιορκίας. Στο βόρειο άκρο της Ακρόπολης βρίσκεται η δεύτερη πύλη των Μυκηνών, η βόρεια πύλη, καθώς και δύο ακόμα μικρότερες έξοδοι ανοιγμένες στο τείχος . Τα ισχυρά τείχη των Μυκηνών προστάτευσαν την Ακρόπολη μέχρι τις καταστροφές που υπέστη κατά τον 12ο αιώνα και την ολοκληρωτική καταστροφή της στις αρχές του 11ο αιώνα π. Χ.
